Ο σύλλογος πάνω απ' όλους

Πως τα καταφέρνουμε στον Πανιώνιο εκεί που λέμε δόξα το θεό (βλέπε μεταγραφή Ρεκόμπα...) να λέμε... βοήθεια Παναγία μου (βλέπε υπόθεση Χούτου) ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω. Εχω γράψει πολλές φορές (με διάφορες αφορμές...) ότι πάνω απ' το σύλλογο, από την "κυανέρυθρη" Ιωνική ασπίδα δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα υπάρξει κανένας. Ούτε πρόεδρος, ούτε προπονητής, ούτε παίκτης! Από το 1890 που ιδρύθηκε ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης έχουν περάσει εκατοντάδες παράγοντες, παίκτες και προπονητές. Μεγάλοι, άξιοι, ισχυροί, φτωχοί, τίμιοι, λαμόγια, απατεώνες. Κάθε καρυδιάς καρύδι, γιατί και ο Πανιώνιος είναι κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας. Το ίδιο ισχύει και για τους παράγοντες και για τους προπονητές.

Το ότι η παρουσία του Κων. Τσακίρη στο τιμόνι της ομάδας έχει δώσει στο σύλλλογο και πάλι την χαμένη του αξιοπρέπεια το αναγνωρίζουν όλοι. Οτι προσπαθεί να κάνει τον Πανιώνιο όπως τον ονειρεύομαστε είναι επίσης κάτι που το βλέπουμε καθημερινά και όχι μόνο λόγω μεταγραφής Ρεκόμπα. Είναι μεγάλη τύχη για τον Πανιώνιο που ο Κων. Τσακίρης καταθέτει ψυχή, μυαλό και χρήμα για τον σύλλογο. Για όλα τα τμήματα. Για όσους διαφωνούν ας "γυρίσουν" λίγα χρόνια πριν...

Πάμε στους προπονητές. Στο πάγκο του Πανιωνίου εχουν καθίσει (μιλάω για την σύγχρονη ιστορία του...) μεγάλοι προπονητές, ο Τζο Μάλετ, ο Ουρμπεν Μπραμς, ο συγχωρεμένος Γιάννης Κυράστας, ο Πάνος Μάρκοβιτς, ο Εβαλντ Λίνεν. Προπονητές που πρόσφεραν χωρίς να είναι "μεγάλα" ονόματα όπως ο Γιόζεφ Μπουμπένκο, ο Χέλμουτ Σενέκοβιτς, ο Μούκοσα Βούκοτιτς, ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος. Πέρασαν και "κακοί" προπονητές. Ποιος ξεχνάει τον απίθανο Γιόζεφ Τσάπλαρ;

Τα τρια τελευταία χρόνια στο πάγκο της ομάδας βρίσκεται ο Εβαλντ Λίνεν, ο οποίος κατάφερε με την παρουσία του και το πάθος του να γίνει αγαπητός στούς "κυανέρυθρους" φιλάθλους. Οπως όλοι οι προπονητές, όπως όλοι οι άνθρωποι ο Λίνεν κάνει λάθη. Ποιος δεν κάνει στη ζωή του λάθη; Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από... αλάνθαστους. Ομως ο Λίνεν είναι αυτός που αναμόρφωσε αγωνιστικά την ομάδα. Τα "Κ.Ν." έχουν ασκήσει "σκληρή" (αλλά πάντα καλοπροαίρετη) κριτική στον Εβαλντ Λίνεν. Οταν βλέπουμε κάτι "λάθος" το καταγράφουμε. Οπως αναγνωρίζουμε ότι ο Γερμανός προπονητής έχει βάλει ανεξίτηλα την σφραγίδα του στην αγωνιστική αναγέννηση της ομάδας.

Η επιτυχία του Πανιωνίου να τερματίζει 5ος δυο συνεχόμενες χρονιές είναι κοινό έργο προπονητή, παικτών, διοίκησης και φιλάθλων. Αν κάτι "σπάσει" σ' αυτή την αλυσίδα το πράγμα δεν θα είναι το ίδιο. Ο Λίνεν χρειάζεται τους παίκτες, αλλά και αυτό τον Γερμανό. Και οι δυο στηρίζονται από τη διοίκηση (που τους έχει λύσει όλα τα προβλήματα...) και από τους φιλάθλους που δίνουν παντού το παρών για να τους στηρίξουν.

Τις τελευταίες μέρες ο αρχηγός της ομάδας (για να μην το ξεχνάμε...) 0 Λάμπρος Χούτος είναι ίσως από τα πιο αγαπητά πρόσωπα στην "κυανέρυθρη" οικογένεια, λόγω της μεγάλης του συμβολής στην μεταγραφή του Αλβαρο Ρεκόμπα. Το όνομά του έγινε σύνθημα. Απόλυτα δικαιολογημένα γιατί ο Λάμπρος κατάφερε από πέρυσι το Γενάρη να κερδίσει μια θέση στη καρδιά των "κυανέρυρθων" φιλάθλων. Ομως όπως σ' όλες τις ομάδες έτσι και στον Πανιώνιο υπάρχει μια ιεραρχία. Και σ' αυτή την ιεραρχία ο Λάμπρος μπορεί να είναι ψηλά, ως πολύ καλός παίκτης και αρχηγός, αλλά δεν μπορεί να είναι πάνω απ' όλους. Δεν μπορεί να είναι ο "πρώτος". Στο ποδοσφαιρικό τμήμα "αρχηγός", "πρώτος" είναι ο Εβαλντ Λίνεν. Και όσο ο Γερμανός θα είναι προπονητής όλοι θα πρέπει να υπακούουν στις εντολές του και να πειθαρχούν στις αποφάσεις του. Διαφορετικά δεν είμαστε σοβαρή ομάδα, αλλά σκορποχώρι που ο καθένας κάνει ότι γουστάρει...

Εντελώς ξαφνικά (;) ο Λάμπρος στη προπόνηση της Πέμπτης αποφάσισε να μην πάρει μέρος στο οικογενειακό δίτερμα. Αν έχει πρόβλημα τραυματισμού καλώς και δεν έπαιξε. Σωστά αποκλείστηκε από την αποστολή για το ματς με τον Πανσερραϊκό. Εμείς (και ο προπονητής...) θέλουμε οι παίκτες να είναι υγιής. Ο Πανιώνιος μπορεί να νικήσει τον Πανσερραϊκό και χωρίς τον Χούτο. Για να μην παρεξηγηθώ. Προφανώς και θα ήταν ακόμα ισχυρότερη η ομάδα με τον Λάμπρο, αλλά αν είναι τραυματίας καλύτερα να αποθεραπευτεί και να παίξει με τον ΟΦΗ.

Αν όμως ο Λάμπρος πίστεψε ότι ξαφνικά έγινε ο "πρώτος" στον Πανιώνιο έχει κάνει λάθος. Αν πιστεύει ότι μπορεί να αναλάβει άλλους ρόλους, εκτός από αυτόν του επιθετικού, κάνει πάλι λάθος. Τραγικό λάθος. Ελπίζω να μην έχει ξεχάσει ότι πριν ο Γιώργος ο Τσέλιος πείσει τον Τσακίρη να τον πάρει στον Πανιώνιο δεν υπήρχε στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Ο Λάμπρος "αναστήθηκε" ποδοσφαιρικά στον Πανιώνιο. Χρωστάει στον σύλλλογο και φυσικά ο σύλλογος δεν του χρωστάει, εκτός από ένα μεγάλο ευχαριστώ για την προσπάθεια στην υπόθεση Ρεκόμπα. Γιατί ο Ουρουγουανός πέρα απ' όλα τα άλλα θα εισπράξει περίπου 1, 2 εκατομμύρια ευρώ για κάθε χρόνο που θα φοράει τη "κυανέρυθρη" φανέλα.

Ο Χούτος φορά το περιβραχιόνιο του Πανιωνίου. Είναι αρχηγός της ιστορικότερης ομάδας του Ελληνισμού. Το "κυανέρυθρο" περιβραχιόνιο έχουν φορέσει μεγάλες μορφές του συλλόγου όπως ο Στάθης Χάιτας, ο Βασίλης Μωραϊτέλης, ο Μίλινκο Πάντιτς. Παίκτες με ψυχή όπως ο Μήτσος Μαυρίκης, παίκτες με "τρέλλα"' όπως ο Αντώνης Σαπουντζής.

Αν δεν έχει καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να είσαι αρχηγός του Πανιωνίου, τότε κάποιος πρέπει να τον ενημερώσει όσο είναι καιρός!

Τα "Κ.Ν." ελπίζουν ότι θα επικρατήσει η λογική. Και λογική είναι ο προπονητής να κάνει τη δουλειά του, οι παίκτες να ακολουθούν τις εντολές του και στο τέλος της χρονιάς να κριθούν όλοι. Αν κάποιοι (στη προκειμένη περίπτωση ο Λάμπρος...) θεωρούν ότι η αγάπη και η εκτίμηση προς το πρόσωπό τους είναι... εντολή να κάνουν ότι θέλουν, έχουν (έχει...) καταλάβει λάθος. Και αυτό το λάθος πρέπει να διορθωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται για το καλό και της ομάδας και του Λάμπρου.

Γιατί όλοι είμαστε "περαστικοί" από τον Πανιώνιο. Μόνο η "κυανέρυθρη" Ιωνική ασπίδα, με το Πανιώνιος Γ.Σ.Σ. διαγώνια, θα μένει εκεί φάρος να θυμίζει τα άγια χώματα της Μικράς Ασίας και να καθοδηγεί τις νέες γενιές των Πανιώνιων.
Κανένας (και ποτέ...) δεν θα είναι πάνω απ' τον σύλλογο, πάνω από τον Πανιώνιο Γυμναστικό Σύλλογο Σμύρνης. Γιατί όπως είχε πει ο αείμνηστος Δημήτριος Δάλλας: Ο Πανιώνιος είναι ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν".

Μάκης Διόγος