1η Απριλίου 1955

Οι νεοέλληνες γνωρίζουν την 1η Απριλίου από την καθιερωμένη συνήθεια να λέμε ψέματα. Και όμως για τον Ελληνισμό η πρώτη του Απρίλη σηματοδοτεί την έναρξη ενός από τους σημαντικότερους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του. Στις 0.30" το πρωί της lης Απριλίου 1955, ξημερώματα Παρασκευής, η Κύπρος μετατράπηκε ξαφνικά σε ένα κοχλάζον ηφαίστειο που με τη φωτιά του καταύγαζε τον κόσμο και με τις υποχθόνιες δονήσεις του έσειε τα θεμέλια της γης. Ήταν απίστευτο. Ο εχθρός αλαφιάστηκε. Ο λαός ένιωσε να του θερμαίνει την καρδιά η άγια φωτιά. Η νιότη πυρπολήθηκε. Η αγγλική κατοχή άρχισε να ξεφτίζει...

Εκείνη την πρώτη νύχτα χτύπησε ο Γρηγόρης Αυξεντίου με την ομάδα των Αμμοχωστιανών στη Δεκέλεια. Με αποστολή να προκαλέσουν διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος και συσκότιση σ' όλο το νησί. Ο Μάρκος Δράκος με την ομάδα "Αστραπή" ανατίναξαν το Ραδιοφωνικό σταθμό. Την αφετηρία της ιστορίας της δόξας, οριοθέτησε με τη θυσία του ο πρώτος νεκρός. Ο Μόδεστος Παντελή. Ο ήρωας πέθανε από ηλεκτροπληξία ενώ επιχειρούσε να καταστρέψει τα ηλεκτροφόρα Καλώδια. Χρησιμοποίησε σχοινί που είχε υγρανθεί από τη νυχτερινή ανοιξιάτικη νοτιά.

Την 1η Απριλίου 1955, η Κύπρος ξύπνησε αναστατωμένη πριν να ροδίσει η αυγή. Βγήκε στους δρόμους απορώντας. Το μυστικό της το αποκάλυψε ο Αυγερινός της ελευθερίας που μεσουράνησε μετά τις πρώτες εκρήξεις. Η πατρίδα φόρεσε τα γιορτινά της κι έκανε το σταυρό της. Το πανηγύρι του αγώνα άρχιζε. Η ύστατη πνοή του Μόδεστου Παντελή αποτέλεσε το εναρκτήριο σάλπισμα της μάχης της γενιάς του '55. που βάσταξε τέσσερα χρόνια. ως το Φεβρουάριο του l959 και πέρασε από ολοκαυτώματα, τόπους συγκρούσεων που αγιάστηκαν με το αίμα των πιο άξιων παιδιών του λαού μας. Από χώρους φριχτής δοκιμασίας της αξίας του ανθρώπου, από δεσμωτήρια αφάνταστων κακουχιών. Από πεδία Ομηρικών αναμετρήσεων. Από την αγχόνη των Κεντρικών Φυλακών Λευκωσίας.

Ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος έγραψε μετά το ολοκαύτωμα του Γρηγόρη Αυξεντίου στο Μαχαιρά: «Ο πατέρας θα με γνωρίσει στο νεκροτομείο απ' τις χοντρές ελληνικές κοκάλες μου, όμοιες με τις δικές του, κι απ' το σταυρό της πατρίδας πούχα φυλαχτάρι μες στις τρίχες του κόρφου μου. Μιλάω για μένα σα νάμαι ερωτευμένος με τα μένα, σα νάναι η Ρωμιοσύνη ερωτευμένη με τα μένα. Συχωράτε με. Εσείς μου το δώσατε τούτο το δικαίωμα. Ευχαριστώ».

Αριστερό Εξτρεμάκη, εφημερίδα Derby Sports, 1/4/07