«Κάπως έτσι άρχισαν όλα», φώναξαν. Οι κιθάρες πήραν φωτιά. Το μπάσο οδοστρωτήρας άρχισε να οδηγεί το πρωτόλειο ροκ εν ρολ. Τα τύμπανα άρχισαν τον τρελό ρυθμό. Και όλη η μανία και η λύσσα, που κρύβονταν δώδεκα χρόνια, ξέσπασαν στη σκηνή. Τα μαλλιά είχαν γκριζάρει, τα πρόσωπα είχαν αποκτήσει περισσότερες ρυτίδες, αλλά το θηρίο του ροκ εν ρολ στοίχειωσε ξανά τους Last Drive στην πρώτη τους εμφάνιση μετά τη διάλυσή τους το '95, Παρασκευή (και Σάββατο και Κυριακή...) βράδυ στο «Gagarin».Πυρακτωμένη γκαράζ λάβα που μπούκωνε από την ένταση τα ηχεία. Το «Valley of Death» και το «Blood from a Stone» ανακατεμένα με το «It's all over now Baby Blue» του Ντίλαν και την αξεπέραστη «Μισιρλού». Ηχητικό ταξίδι στο παρελθόν, μνήμες από τον ξεχασμένο σκοτεινό «Πήγασο», τις επιχειρήσεις αρετής στα Εξάρχεια, τους πρώτους πανκ που άρπαξαν τις κιθάρες για να πουν τα όνειρα και τους εφιάλτες τους και τις ανεξάρτητες εταιρείες που στήνονταν σε μια νύχτα. Και πάνω από όλα το γκαράζ, αυτή η κραυγή που έβγαζαν τα πιτσιρίκια, χωμένα σε αποθήκες στα προάστια των ΗΠΑ το '60. Αυτό το κακότεχνο, βρώμικο κι επικίνδυνο ροκ εν ρολ που εμφανίστηκε σαν φάντασμα ξανά στα μέσα του ογδόντα. Αυτό το μίγμα ροκαμπίλι, φαζαρισμένης κιθάρας και σκουπιδοαισθητικής που το βούτηξαν τέσσερα δικά μας τσογλάνια. Το μεταμόρφωσαν και το πέταξαν σαν αυτοκαταστροφικό δαίμονα σε μια σκηνή που πάλευε να επιβιώσει ανάμεσα στα ρεμπέτικα και την έντεχνη μιζέρια.Και ξανά οι Last Drive, λιωμένοι από το πάθος και τον ιδρώτα, σαν να μην πέρασε ούτε στιγμή από εκείνες τις άγριες μέρες. Μια χούφτα τραγούδια ως σύνοψη μιας ξέφρενης πορείας. Η τελευταία βόλτα της μυθικής κάντιλακ του ροκ εν ρολ που οδηγεί ίσα στην κόλαση. Μια τρίωρη διαδρομή με το γκάζι στο τέρμα, σπασμένο κοντέρ και χωρίς φρένα. Και για επίλογο, φυσικά ένα διαστροφικό «Louie Louie». «Κρατήστε τα όνειρά σας φλεγόμενα για πάντα», όπως έγραφαν. Και αυτοί και εμείς. Δημήτρης Αναστασόπουλος από την Ελευθεροτυπία, www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου