Τριανταένα χρόνια μετά και όμως τίποτα δεν έχει αλλάξει… Τριανταένα χρόνια μετά και όμως όλα μένουν ίδια… Οι λαοί αγωνίζονται για δημοκρατία, ψωμί, παιδεία, ελευθερία… πράγματα για κάποιους άλλους αυτονόητα, όμως για εμάς τίποτε πλέον δεν είναι δεδομένο… Το χρέος δύσκολο να θέλεις να γίνεις ένας μικρός ΑΛΕΚΟΣ, όμως αξίζει να προσπαθείς. Αξίζει να αγωνίζεσαι, να πολεμάς την αδικία, την φτώχεια, την εξαθλίωση… Τριανταένα χρόνια μετά και συνεχίζουμε, με όπλο την θύμηση και αυτά που πίσω του άφησε κάποιος που τον έλεγαν ΑΛΕΚΟ. Τριανταένα χρόνια μετά και απάντηση ακόμα δεν πήραμε με ενότητα και αγώνα… Όμως ελπίζουμε και είμαστε εδώ…Την Πρωτομαγιά του 1976 ο Αλέκος Παναγούλης Σκοτώνεται σε ηλικία 38 ετών σε τροχαίο (;) δυστύχημα στην λεωφόρο Βουλιαγμένης, λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέκο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του.
Σβησμένη φλόγα, ποὺ πάντα καίει
Σκέπασμα τάφου χωρὶς νεκρούς.
Μάτια κλαμένα ποὺ κοιτᾶνε
Σκέψεις κρυμμένες σὲ
Προσκαλοῦν.
Πίστη κι ἐλπίδα χαροπαλεύουν
Πνεῦμα κι ἀλήθεια στὶς φυλακές.
Ἅγιες προσπάθειες ναυαγισμένες
Φωνὲς ἀνθρώπων σὲ προσκαλοῦν.
Σπόρος ὀργῆς πέφτει στὸ χῶμα
Μήνυμα πάλης τρέφει φτερά
Σπίθα φεγγίζει μέσ᾿ στὸ σκοτάδι
Νέοι ἀγῶνες σὲ προσκαλοῦν.
(Η Ελλάδα σήμερα. Ποίημα του Αλέκου Παναγούλη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου