Την επόμενη χρονιά 2002-2003 που ο ΠΑΣ ήταν στην Α’ Εθνική οι τότε προπονητές Βασίλης Παπαχρήστου και Νίκος Αναστόπουλος δεν του έδωσαν χρόνο συμμετοχής, αλλά αυτός συνέχισε να δουλεύει αθόρυβα και να κάνει υπομονή. Την επόμενη χρονιά (2003-2004) αγωνίστηκε βασικός σε όλα τα ματς. Το καλοκαίρι του 2004 θα αγωνιστεί τελευταία φορά με την φανέλα του «Άγιαξ της Ηπείρου». Ηταν στις 6 Ιουνίου 2004, στο μπαράζ με τον Ηλυσιακό που έγινε στον Πύργο. Εκεί ο «Άγιαξ της Ηπείρου» έχασε με 3-1 και υποβιβάστηκε στην Γ’ Εθνική, φτάνοντας στην συνέχεια στο χείλος του γκρεμού. Ο Σπυρόπουλος έκανε προσφυγή, έμεινε ελεύθερος και πήρε τον δρόμο για τη Νέα Σμύρνη και τον Πανιώνιο.
Με την «κυανέρυθρη» φανέλα ήρθε η καταξίωση στην ποδοσφαιρική Ελλάδα. Βασικός και αναντικατάστατος είτε με τον Μπουμπένκο, είτε με τον Λίνεν ο Σπυρόπουλος άκουγε πάντα το όνομά τους στους πρώτους έντεκα κάθε Κυριακή. Χαμηλών τόνων άνθρωπος, απέφευγε τους δημοσιογράφους όπως «ο διάβολος το λιβάνι». Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις «σταμάταγε» μπροστά στα μικρόφωνα και έκανε δηλώσεις. «Προτιμώ να μιλάω στο γήπεδο...» έλεγε συνήθως. Σεμνός χαρακτήρας που ποτέ δεν προκάλεσε. Ενα παιδί που έχει σαν στόχο να πετύχει στο ποδόσφαιρο και προσπαθεί να το κάνει δουλεύοντας «σκληρά». Χωρίς «λόγια», αλλά μ έργα μέσα στο γήπεδο.
Ισως γι’ αυτό και έγινε «κολλητός» με τον Φανούρη Γουνδουλάκη, τον έτερο... «αμίλητο» ποδοσφαιριστή του Πανιωνίου. Μαζί στις προπονήσεις, μαζί και στο ξενοδοχείο, όπου τέσσερα χρόνια Σπυρόπουλος και Γουνδουλάκης μοιραζόντουσαν το ίδιο δωμάτιο πριν τους αγώνες του Πανιωνίου. Μαζί πήγαν στην αντιπροσωπεία αυτοκινήτων πριν από λίγο καιρό για να αγοράσει ο Σπυρόπουλος το νέο του ΙΧ, ένα Μίνι Κούπερ. Μαζί άκουγαν και τα... ελληνικά τραγούδια που τόσο αρέσουν και στους δυο. Σ’ αυτά τραγούδι βρήκε παρηγορά όταν το 2005 έμπλεξε στη περιπέτεια με την τεστοστερόνη και τον δίχρονο αποκλεισμό από τις αγωνιστικές δραστηριότητες. Ομως ο Σπυρόπουλος είναι Ηπειρώτης και οι Ηπειρώτης ξέρουν να παλεύουν. Ο Πανιώνιος τον στήριξε και ο Σπυρόπουλος επέστρεψε τον Φεβρουάριο του 2005 στην ομάδα. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Πέρυσι ήταν από τους βασικότερους συντελεστές της εκπληκτικής πορείας της «κυανέρυθρης» ομάδας που είχε σαν κατάληξη την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Οι εν λόγω εμφανίσεις του άνοιξαν την πόρτα της Εθνικής, έστω κι αν ο Ότο Ρεχάγκελ, παρά τις πιέσεις περί του αντιθέτου, άργησε να του δώσει χρόνο συμμετοχής (έπαιξε για πρώτη φορά με τη Μάλτα). Εφέτος αγωνίστηκε στα 16 από τα 17 παιχνίδια (όλα ως βασικός), όπως και στα 6 παιχνίδια των "κυανέρυθρων" στο Κύπελλο UEFA.
Τη Κυριακή ο Νίκος Σπυρόπουλος θα χαιρετήσει για τελευταία φορά τους φιλάθλους του Πανιωνίου, θα μαζέψει τα πράγματά του, θα πιει έναν «τελευταίο» καφέ με τον Φανούρη στη πλατεία και στη συνέχεια θα «ανηφορίσει» για την Παιανία, ανοίγοντας τα φτερά του για μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές επιτυχίες με την «πράσινη» φανέλα. Μια νέα μέρα ξημερώνει για τον ποδοσφαιριστή Νίκο Σπυρόπουλο, οι υποχρεώσεις μεγαλώνουν αλλά το σίγουρο είναι ότι στις Καρυές όπου μένει πάντα η οικογένεια του Σπυρόπουλου τίποτα δεν θα αλλάξει. Δίπλα στο τζάκι θα υπάρχει πάντα θέση για τον Νικόλα, όποτε αυτός ανηφορίσει για τις Καρυές...
Από την εφημερίδα "Derby Sports"
Γ. Δέδες: «Θα αφήσει εποχή...»
Ο Γιώργος Δέδες είναι ο άνθρωπος που έφερε τον Νίκο Σπυρόπουλο στη Νέα Σμύρνη. Ηταν το καλοκαίρι του 2004 όταν ο άγνωστος (τότε...) Σπυρόπουλος, είχε κάνει προσφυγή για να μείνει ελέυθερος από τον ΠΑΣ Γιάννενα. «Τον φέραμε νύχτα στην Αθήνα και στην πρώτη προπόνηση είχα πει στον Μπουμπένκο ότι αυτός ο παίκτης θα αφήσει εποχή. Πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου για να δικαιωθώ». Με τα παραπάνω λόγια ο Γιώργος Δέδες περιγράφει τις πρώτες στιγμές του Σπυρόπουλου στη Νέα Σμύρνη. «Θεωρώ ότι ο Σπυρόπουλος είναι ένα από τους καλύτερους αμυντικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν υπάρχει τέτοιο μπακ στην Ελλάδα. Είναι επαγγελματίας 100% και δουλεύει σκληρά στις προπονήσεις. Το σημαντικότερο είναι ότι θέλει να πετύχει στο ποδόσφαιρο. Εχει τα μυαλά μέσα στο κεφάλι», υπογραμμίζει ο Γιώργος Δέδες, ο οποίος φανερά συγκινημένος δηλώνει στο «Derby»: «Εχω ανάμεικτα συναισθήματα,. Από τη μια χαράς που ο Σπυρόπουλος κάνει ένα μεγαλύτερο βήμα στη καριέρά του και λύπης γιατί ο Πανιώνιος χάνει ένα μεγάλο ποδοσφαιριστή, ένα πολύ καλό παιδί. Θέλω μέσα από τη καρδιά μου να του ευχηθώ να πετύχει τους στόχος του. Του εύχομαι ότι καλύτερο στη καριέρά του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου